әйтү

1. Нин. б. фикерне, уйны телдән белдерү, хәбәр итү; нәр. б. сөйләү. Басма яки язма рәвештә хикәяләү, хәбәр итү, сөйләү Г. Камал бер әсәрендә түбәндәгеләрне әйтә:... . Сәләм, үтенеч һ. б. тапшыру, хәбәр итү 2. Нәр. б. турында аңлату, өйрәтү бу турыда фән болай дип әйтә:... . Берәр нәрсәне ачыкларга, аңларга, хәл итәргә мөмкинлек бирү тур. тикшерү нәрсә әйтер бит 3. күч. Көйләп уку, җырлау бәет әйтү 4. – ка, – га формалы фигыльләр белән килгәндә; нәр. б. эшләргә омтылыш ясау кулдан төшәргә әйтә 5. Сүз җиткерү, тапшыру, әләкләү син моны әтигә әйтмә 6. Юн. килешендәге кайбер исемнәр янында: чакыру, дәшү эшкә әйтү 7. Гадәттә күплектә килеп, "хәбәрләр йөри", "сөйлиләр" дигәнне аңлата аны усал дип әйтәләр 8. Тәнкыйтьләү, шелтәләү тур. аның турында кискен итеп әйтәчәкмен 9. кер. ӘЙТӘМ АНЫ – Берәр нәрсә белән килешкәндә, эшнең нәрсәдә икәнен аңлаганда һ. б. әйтелә